Pierwsze orty koronne zostały wybite w 1620 roku. Zawierały na rewersie litery II-VE, które należą do Jakuba Jacobsona van Emden, zarządcy mennicy bydgoskiej.

Grosze gdańskie z 1548 roku są zaliczane do emisji rzadkich, sporadycznie pojawiających się aukcjach. Ostatnio moneta została wystawiona na XIII aukcji firmy NumEdux pod numerem 31 i uzyskała rekordową cenę 12.000,0 PLN. Przy tej i wcześniejszych aukcjach powtarzają się dane o wysokiej rzadkości monety (R7) przywołując za każdym razem katalog Czapskiego jako wzór porównawczy. Analiza literatury, w tym wielu katalogów aukcyjnycyh z przełomu XIX/XX w. dostarcza zaskakujących informacji, że liczba znanych egzemplarzy z licznymi odmianami legendy jest dość znaczna, co przeczy powszechnemu mniemaniu o wysokim stopniu rzadkości tego grosza. 

Jedyną mennicą w państwie zakonnym była mennica w Królewcu, gdzie za czasów Albrechta Hohenzollerna jako mistrza zakonnego, wybijano różne gatunki monet, przeważnie srebrne grosze. Grosze typem niewiele odbiegały od szelągów wybijanych przez poprzednich mistrzów. Ze względu na próbę srebra oraz czas wybicia monety Albrechta, dzielą się na: wybijane przed wojną prusko-polską (1513-1520), wybijane podczas tejże wojny (1520-1521) oraz wybijane po wojnie (1521-1526). Grosze z tych trzech okresów charakteryzują się dużą ilością odmian napisowych powstałych przy użyciu liter gotyckich i renesansowych. Sekularyzacja zakonu w 1525 roku położyła kres państwu krzyżackiemu. Ziemie zakonne, jako Księstwo Pruskie (Prusy Książęce), stały się dziedzicznym lennem Albrechta Hohenzollerna nadanym mu przez króla polskiego Zygmunta I. Grosze okresu książęcego są wzorowane na groszach polskich, pod względem rysunku stempla jak i stopy menniczej. Mennica w Królewcu została zamknięta 1563 roku. 

Artykuł ma na celu jedynie pokazanie szacunkowej ilości dostępnych na rynku numizmatycznym trojaków. A nie jest w żadnym wypadku próbą ustalenia nowych stopni rzadkości. Nie można zapominać o zbiorach muzealnych, gdzie może występować spora ilość z któregoś rocznika czy mennicy.

W 1906 roku w czasopiśmie Der Numisatiker wydawanym w Gdańsku przez Saula B. Kahanego pojawił się interesujący artykuł podsumowujący działalność braci Goebelów na terenie Gdańska. Autor artytułu dokonał analizy zachowanych dokumentów, starając się wyciągnąć z nich wnioski kto był odkrywcą maszyny do produkcji monet metodą walcową. To istotne zagadnienie omawiane dośc szeroko przez Kahanego, zostało przetłumaczone na polski. Artykuł w tej wersji językowej z zachowaniem oryginalnej składni został przetłumaczony przez p. Marcina Sawaniewicza.

Często w numizmatycznych rozmowach przewija się temat - Co zbierać oraz jak zbierać? Z tym problemem stykają się nie tylko nowi pasjonaci, ale także kolekcjonerzy z długoletnim stażem. Sam wielokrotnie mocno się zastanawiałem co zmienić w swojej pasji, na co jeszcze zwrócić uwagę. Najczęściej pojawia się najbardziej męczące pytanie - na jakich monetach się skupić? Posiadać większy zbiór, ale pospolitszych monet, czy małą kolekcję, jedynie wyselekcjonowanych rzadkości? Łapać każdą okazję, czy wybierać ładniejsze okazy lub może skupić się na jakimś roczniku? Oczywiście monety bardzo czytelne, wyraźnie wybite oraz posiadające starą patynę są bardziej pożądane przez zbieraczy, co przekłada się oczywiście na ich ceny. Po tym przydługim wstępie pragnę zaznaczyć, że poniższy tekst skierowany jest bardziej do osób, których jeszcze nie dotknęło piękno jednego typu monet, czyli ortów. Monet z duszą, o sporych rozmiarach i przede wszystkim wspaniale wykonanych. Na co warto zwrócić uwagę przy zbieraniu ortów?

Na najbardziej tajemniczym orcie gdańskim widnieje data 1608 rok. Do dzisiaj wciąż dyskusyjna i otwarta pozostaje kwestia czy jest to moneta wybita prawnie w mennicy gdańskiej czy też jest to późniejsze fałszerstwo?