Jedyną mennicą w państwie zakonnym była mennica w Królewcu, gdzie za czasów Albrechta Hohenzollerna jako mistrza zakonnego, wybijano różne gatunki monet, przeważnie srebrne grosze. Grosze typem niewiele odbiegały od szelągów wybijanych przez poprzednich mistrzów. Ze względu na próbę srebra oraz czas wybicia monety Albrechta, dzielą się na: wybijane przed wojną prusko-polską (1513-1520), wybijane podczas tejże wojny (1520-1521) oraz wybijane po wojnie (1521-1526). Grosze z tych trzech okresów charakteryzują się dużą ilością odmian napisowych powstałych przy użyciu liter gotyckich i renesansowych. Sekularyzacja zakonu w 1525 roku położyła kres państwu krzyżackiemu. Ziemie zakonne, jako Księstwo Pruskie (Prusy Książęce), stały się dziedzicznym lennem Albrechta Hohenzollerna nadanym mu przez króla polskiego Zygmunta I. Grosze okresu książęcego są wzorowane na groszach polskich, pod względem rysunku stempla jak i stopy menniczej. Mennica w Królewcu została zamknięta 1563 roku.
